Ξεκίνησε με ελπίδες , απ’ το μικρό του χωριό

Να’ ρθει στην πόλη να ζήσει πιο καλά

Και να βρει πλούτη πιο πολλά

Να’ ρθει στην πόλη να ζήσει πιο καλά

Όμως δεν πρόβλεψε σωστά.

Κι’ έτσι οι μέρες περνούσαν

Κι από μικρούλης αυτός

Έγινε ακόμα ο άνθρωπός μας πιο μικρός

Λες έτσι να’ τανε γραφτό

Μαζί του τώρα όλοι θα γελούν

Τα όνειρά του θα σκορπούν.

Με χωρίστρα στα μαλλιά,

μαύρα ηλίου τα γυαλιά του προχωρά.

Το σκοτάδι είναι βαθύ και τον κόσμο δεν θα δει

που γελά.

Μα φοβάται τους ανθρώπους

Αλλά είναι πια αργά.

Δεν μπορεί να ξαναφέρει

Την ελπίδα στην καρδιά.

Το ΄νειρό του μεγαλείου που’ χε μέσα στην ψυχή

Δεν θα βγει ποτέ αλήθεια

Μα μαζί του θα χαθεί.